Mijn leven lang heb ik raad gekregen. Ik moest me langzaam bewegen als de mensen keken, rustig zijn als anderen opgewonden waren. Zwijgen als iemand praatte. De raad van mijn vader en grootvader was altijd gericht op evenwicht. Het doel was het nulpunt op de weegschaal. Harmonie.
Door een ongeval in de straat stelt apotheker Herman Eichler zijn gewoonten en status quo in vraag. Zijn hele leven was hij gericht op de ander, op wat ouders voorschreven, op wat klanten nodig hadden. Maar wat wil hij zelf?
Het lijkt alsof Herman na het ongeval pas begint te zìen, en zich opnieuw bewust wordt van de stad, straten, mensen, zijn huis, de nacht, en hoe eenzaam hij zich eigenlijk voelt. 'Graz' neemt je helemaal mee in zijn leefwereld en wandelingen, en met elke stap die Herman zet, kom je mee als lezer dichterbij, zoals hij huid en toenadering bij de andere zoekt.
Grootse momenten die leven tussen de lijnen van gewone, mooie zinnen.
Zo voorbij.
Ook de rust van een gevestigd schrijver die hart en pen in balans houdt, werkt. Parel van een roman, met enkele scènes die je lang zullen bijblijven.
Foto. Een stadspark in de winter met in het licht van een lantaarn een schrijver.