Voetbal is een simpele wereld. Geen plaats voor homo’s, ook niet als die uitstekend kunnen voetballen. Al heist de club de regenboogvlag en haalt ze het clubforum offline vanwege openlijke homohaat - geen speler die er voor zijn geaardheid durft uit te komen.
Dat is de claim van Ross Raisin in 'A natural', een roman die een moeilijk thema in voetbal aansnijdt - of eerder, een onderwerp dat nauwelijks de pers haalt. Net als doping, trouwens.
Wat is dat, natuurtalent? Voetballer zijn? Homo zijn in een mannenwereld? Onze natuur?
Centraal staat het jonge voetbaltalent Tom Pearman, die in zijn nieuwe club Town worstelt met zijn carrière en met zijn homo-zijn. Even lijkt Raisin te suggereren dat hoe meer Tom zijn geaardheid onder ogen ziet, hoe beter hij speelt.
Of is het toeval dat hij opnieuw kansen bij elkaar voetbalt wanneer hij een relatie begint met Liam, ex-goalie en greenkeeper van de club?
‘A natural’ is sterk wanneer het grote emoties blootlegt in gewone, dagdagelijkse situaties. Vaak wanneer dingen onuitgesproken blijven. Dat doet Raisin in een taal die nergens bijzonder wil zijn.
Dit is een boek over gewone mensen. Beschrijvend en sober.
Ongeloofwaardig vind ik dat Pearman, die zelf bijzonder gevoelig en introvert is, zijn lief in de hoek laat waar de klappen vallen. Wanneer bekend raakt dat er een affaire gaande is tussen een speler en personeel, is het Liam die wordt ge-out en aan de schandpaal wordt genageld. Tom blijft buiten schot. Hij weigert elk telefoontje, elk contact en kiest resoluut voor voetbal.
Een clean break?
De slotparagraaf is dan wel weer passend gelaagd.
Living football. Respect. De FIFA laat niet na om grote waarden te propageren. Met miljoenenspots. Wanneer miljoenen mensen kijken.
Raisin zit dichter bij de realiteit. Wereldbeker in Rusland? Qatar? Mensenrechten: geen plaats voor in The Beautiful Game.
Hoe meer ik erover lees, hoe smeriger en ongelijker de wereld van voetbal wordt. Geld rolt er nog meer dan de bal. En de voetballers, die zijn gewoon speelbal.