Aan de rand

Na enkele pagina's in de verhalenbundel 'Ambulance' van Johan Harstad raakte ik buiten adem. De gejaagde ik-vertellers, de streams of consciousness, de opeengestapelde zinnen zonder eind...

Hier zijn mensen aan het woord die aan de rand staan. Klaar om te springen, uit elkaar te ploffen of in te zakken. Sommigen kennen elkaar, sommigen niet, maar toch zijn de levens en de verhalen met elkaar verbonden door details of momenten, een ambulance, onder meer, die voorbijraast, waardoor het boek één geheel vormt. 

Alleen in het laatste verhaal kun je weer ademen: daar zoekt de ik zelf ruimte op. Ik ben nog nooit zo in de ban geweest van een verhalenbundel. Haast in één ruk las ik het uit, en zo zou het je ook moeten lezen, vind ik. Het boek vraagt erom.

Paste wonderwel met 'OK computer' van Radiohead als soundtrack, mogelijk door het verhaal dat over een airbag gaat.

Ik lees zeker snel opnieuw wat van Harstadt.

“... dat onze kinderen ons zouden moeten opsluiten, collectief in opstand zouden moeten komen.”