Terra incognita

Boeken zijn wilde dingen, zei David Almond ooit. Ze staan stil en onschuldig te wezen in onze kasten, maar dat zijn ze niet. Ze komen van een ‘wilde’ plaats bij hun maker en zijn dat dus zelf ook. ‘Wild’ betekent in het Engels: wild, ongetemd, woest, onbewoond, onveilig. Een plek waar je niet elke dag komt.  

Toch zijn we als lezers in huis omgeven door boeken, als waren ze een muur en boden ze bescherming tegen de boze wereld. Of staan ze bij jou veilig op één plaats? 

Bij ons alvast niet. Ze liggen op een stapeltje naast mijn bed. Bovenaan een geleend exemplaar van ‘The Persian boy’ van Mary Renault, dat ik lees wanneer ik mijn schoonvader dichter bij me wil. In de woonkamer is er ‘de witte kast’, die het meeste het idee van een klassieke boekenkast benadert: alfabetisch getemd, bijna alles wat we hebben, van Amis tot Zahavi.
  
Op mijn schrijftafel liggen er enkele die er echt toe doen, de écht wilde. Hulst, Harstad. Een wisselende selectie die me voldoende wild maakt om zelf aan het schrijven te gaan. 

Beneden, in de oude Britse bibliotheekkast die we plank per plank kunnen sluiten, staan onze gedeelde favorieten; dwars door elkaar, met als enige regel dat helemaal bovenaan de gesigneerde en de bijzondere uitgaven horen. De mooiste van Jan Simoen, bijvoorbeeld. Bijzondere inspanning om ze in de hand te houden.

In de slaapkamers van de zonen, die zelf anders al wild genoeg zijn, liggen onze oude en nieuwe kinderboeken, op leggers, in stapels, in chaos. Om uit voor te lezen. In de hoop dat ze er ooit zelf ook een zullen vastnemen en beginnen aan die ongelooflijk spannende reis tussen het omslag. 

Op het bureau liggen drie stapels verse aanwinsten, een voorlopige kooi maar duidelijk in het zicht. Hun aantal blijft toenemen. Tot er eentje me uitkiest. ‘Calm’, was dat vanochtend, van The School of Life. 

Boeken maken van elke thuis een terra incognita. 

Dat is leven met verhalen. Dat is lezen, je veilig weten en toch weer de weg opgejaagd worden, onbekend terrein betreden. Where the wild things are.

Foto door Christopher Burns op Unsplash